Türk müziğinde yer alan komalı sesler, çokseslilik uygulamaları için önemli bir sorun teşkil etmektedir. Bu nedenle komalı sesler ile çokseslilik denemeleri henüz akademik bir zemine oturtulamamıştır. Bu sorunu aşabilmek için, komalı sesleri en yakın tam seslere yuvarlayarak oluşturulan makam dizileri kullanılmaktadır.
Ülkemizde Türk müziğinin çokseslendirilmesi için makam ve dizilerinin yapısına uygun olarak Kemal İlerici tarafından önerilen dörtlü armoni sistemi dışında herhangi bir önerme bulunmamaktadır. Bu önerme Kemal İlerici’nin 1970 yılında Milli Eğitim Basımevi tarafından yayımlanan “Bestecilik Bakımından Türk Müziği ve Armonisi” adlı kitabında ayrıntılarıyla anlatılmıştır. Kitapta önerilen dörtlü armoni sistemi geniş serim çalışmaları üzerinden örneklenerek Türk müziği nazariyatı bilgilerine de geniş olarak yer verilmiştir. Daha sonra Necdet Levent’in 1995 yılında yayımlanan “Çağdaş Türk Müziğinde Dörtlü Armoni” ve Tevfik Tutu ve Bahadır Tutu’nun 1999 yılında yayımlanan “Dörtlü Armoni ve Türk Müziğinde Uygulanışı” adlı kitaplarında yine Kemal İlerici gibi sadece geniş serimde armonileme çalışmalarına yer verilmiştir. İlerici Armonisi’nin piyano üzerinde bir uygulaması olarak Muammer Sun tarafından 1998 yılında yayımlanan “Türk Müziği Makam Dizileri” kitabında da, yazar tarafından seçilen on üç makam dizisinin icrası ve dizi çalışmaları sonunda o makama ait armonik seyirler yer almaktadır. İlerici Armonisi hakkında başka bir kitap yayımlanmamıştır.
